Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2015
Ένας μικροσκοπικός "μεγάλος"...
Με την καταγραφή μιας προσωπικής μου εμπειρίας ξεκινώ τις αναρτήσεις μου, στο blog αυτό, που είναι απόλυτα αληθινή...
Ανοίξτε την καρδιά σας και τις πόρτες σας στα απροστάτευτα ζωάκια (ΧΩΡΙΣ να λέμε ότι παραμελούμε τους ανθρώπους. Λέμε απλά, ότι η αγάπη, δεν πρέπει να έχει όρια...)
Ο ΜΙΚΡΟΣ Guy (little guy)
Ανοίξτε την καρδιά σας και τις πόρτες σας στα απροστάτευτα ζωάκια (ΧΩΡΙΣ να λέμε ότι παραμελούμε τους ανθρώπους. Λέμε απλά, ότι η αγάπη, δεν πρέπει να έχει όρια...)
 |
| picture found on |
Τις προάλλες, οδηγούσα σε μια –κατά τα άλλα- συνηθισμένη διαδρομή. Άν και με διάφορες σκέψεις στο μυαλό μου και τα μάτια μου στραμμένα στην αυξημένη κίνηση της ώρας, «έπιασα» μια μικροσκοπική φιγούρα να κινείται κατά μήκος του δρόμου. Ήταν ένα μικρό, πολύ μικρό σκυλάκι!
Χωρίς να είμαι σίγουρη γιατί, τράβηξε ιδιαίτερα την προσοχή μου και σαν συνεργός μου «από μηχανής», το κόκκινο φανάρι που άναψε σχεδόν την ίδια εκείνη στιγμή με βοήθησε να το παρακολουθήσω για λίγο. Πρώτον επειδή ήταν πολύ μικρός. αντιμέτωπος με έναν καιρό κρύο, δυσβάστακτο για εκείνον, και δεύτερον επειδή πρόλαβα να δω την προσπάθειά του να ενταχθεί σε μια ομάδα μεγαλόσωμων σκύλων που «έκοβαν» βόλτες αμέριμνοι: απέλπιδα! Εκδιώχθηκε κακήν-κακώς και μόλις που πρόλαβε να αποφύγει κάποιο αυτοκίνητο που ερχόταν καταπάνω του.
Αυτό ήταν! Δεν ξέρω αν και ποιος κύβος ερρίφθη, αλλά η απόφασή μου ήταν άμεση και τελεσίδικη: δεν θα τον άφηνα στην τύχη του, μια και περισσότερο κακοτυχία έμοιαζε.
Ούτε και εγώ ξέρω πώς, βρήκα πρόχειρα χώρο να παρκάρω και χωρίς άσκοπες χρονοτριβές, κινήθηκα τρέχοντας προς την κατεύθυνση που τον είχα δει ήδη να παίρνει. Σε λίγο, εντόπισα τη μικροσκοπική του φιγούρα να διαγράφεται κάπου μακριά, χωρίς να διστάσω στιγμή του σφύριξα απανωτά, εκείνος γύρισε το κεφαλάκι του και, δεν ξέρω τι είδε από την απόσταση που βρισκόταν, αλλά το «έλα, αγόρι μου!», μάλλον τού ακούστηκε γνώριμο, οικείο, φιλικό, με αποτέλεσμα να έρθει προς εμένα. Τον σήκωσα και τον έκλεισα στην αγκαλιά μου, μόλις που πρόλαβα να δω το θλιμμένο βλέμμα του πριν κρύψει το κεφαλάκι του μέσα στο μπουφάν μου.
Και από τότε, πάνε τρία χρόνια τώρα, είμαστε μαζί.
Και από τότε, πάνε τρία χρόνια τώρα, είμαστε μαζί.
Τον ονόμασα Guy, επειδή έψαχνα ένα όνομα «μικρό» σαν και εκείνον και επειδή, μέσα στις πρώτες ημέρες που κάναμε παρέα, ανακάλυψα ότι το «λέει η ψυχούλα του»! Τώρα πια, έστω και αν πρώτα φροντίζει να έρθει πολύ κοντά μου, βρυχάται στα μεγαλύτερα σκυλιά μου (πρώην αδέσποτα και αυτά), που –παραξενεμένα- ψάχνουν να βρουν από πού έρχεται «ο περίεργος» εκείνος θόρυβος!
Αλλά αν αναρωτιέστε τι απέγινε με την θλίψη του, θα σας πω ότι αυτή παρέμεινε δυστυχώς για λίγο στα ματάκια του, σαν να έψαχνε τους δικούς του, που ο ίδιος δεν ξεχνούσε. Πιστεύω ότι ο “Guy” σε κάποιον ανήκε πριν από εμένα, σε κάποιο σπίτι τον φιλοξενούσαν πριν από το δικό μου. Δεν γνωρίζω όμως αν τον χάσανε ή αν τον πέταξαν, κυριολεκτικά άκαρδα και χωρίς ντροπή, στον δρόμο, …άν τους κούρασε ή αν τον βαρέθηκαν… Θέλω να πιστεύω ότι τον ψάχνουν…
Προσωπικά, πήγα να ελέγξω αν έχει «τσιπάκι»…δεν έχει! Έψαξα όλες τις αφίσες που βρήκα σχετικά τοιχοκολλημένες, ανέφερα το περιστατικό και τα στοιχεία μου στο αστυνομικό τμήμα, έκανα και άλλες προσπάθειες μήπως και βρω «τα αφεντικά του». Κανείς όμως δεν τον αναζήτησε ποτέ!
Θα ήθελα να ξέρετε ότι, προσωπικά, στο μικροσκοπικό αυτό σκυλάκι, με ευγνωμοσύνη θα οφείλω ένα μάθημα: δεν πρέπει να ξεχνάμε εκείνους που αγαπάμε και πρέπει να τους συγχωρούμε, ακόμη και αν μας πονούν! Όπως κάνει ο "little Guy”, που αποδεικνύεται πολύ πιο «μεγάλος» από πολλούς άλλους.
Θα ήθελα να ξέρετε ότι, προσωπικά, στο μικροσκοπικό αυτό σκυλάκι, με ευγνωμοσύνη θα οφείλω ένα μάθημα: δεν πρέπει να ξεχνάμε εκείνους που αγαπάμε και πρέπει να τους συγχωρούμε, ακόμη και αν μας πονούν! Όπως κάνει ο "little Guy”, που αποδεικνύεται πολύ πιο «μεγάλος» από πολλούς άλλους.
Εμπνευσμένη λοιπόν από εκείνον, εκ μέρους του, σας παρακαλώ κάτι: ας δείχνουμε, καθημερινά και άκοπα, περισσότερη φροντίδα σε εκείνους που αγαπούμε… άς μην τους χάσουμε, άς μην χαθούμε μεταξύ μας! Τον ευχαριστώ!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)